Winter in Nepal
Door: Joke van der Burg
Blijf op de hoogte en volg Joke
15 Januari 2013 | Nepal, Nepalgunj
Namasté,
Hier is het ondertussen flink winter geworden. Het vriest op dit moment ‘s nachts harder dan het in 15 jaar heeft gedaan, zo’n 4,5 graden. Alle akkertjes zien er in de ochtend, tot de zon zijn werk doet, prachtig wit uit. In ons huis is het in de keuken ‘s morgens niet warmer dan 5 graden. Je begrijpt dat we daar dan ook niet graag vertoeven. We komen daar maar heel even om een bakkie thee te zetten en gaan dan vervolgens snel naar de slaapkamer om daar wat te ontbijten. Heerlijk om dan door het zonnetje opgewarmd te worden. Tja, we hebben het geluk dat we de slaapkamer aan de goede kant hebben.
Overdag is het nog steeds heerlijk, zo’n 16 tot 18 graden. Elke dag een strakblauwe lucht. Voor de Nepalezen is het erg koud. Praktisch iedereen is verkouden of voelt zich niet fit .Nu zijn zij natuurlijk ook temperaturen gewend van 30 tot 40 graden en dan is het verschil met nu toch wel groot.
In de avond is het hier in huis echt vreselijk koud en ongelooflijk donker. De elektriciteit beperkt zich hier tot een paar uurtjes per dag, maar ook dat went aardig. Door het koken en door het branden van verschillende kaarsen, houden we het toch uit tot half 8, 8 uur. Ieder kruipt vroeg onder de wol . Gelukkig heb ik een kruik meegebracht die ervoor zorgt dat ik in elk geval niet met ijskoude voeten het bed in hoef. De met kapok gevulde deken is heel zwaar en geeft genoeg warmte voor de nacht. Dan heb ik natuurlijk wel wollen sokken, thermo-legging en thermo-shirt aan en een muts op. De slaapkamer heeft nl ramen die niet goed sluiten ( je kan zo je vinger langs het kozijn naar buiten steken en ook de deur ( naar buiten ) heeft aan de onderkant een opening van zeker 2 cm. Met onze mijnwerkerslampjes kunnen we dan nog, onder de wol, even van een boek genieten.
In het dorp zijn de vuurtjes groter dan ooit. Hele families zitten dicht bij elkaar om even goed door te warmen voordat ze gaan slapen. Rond 7 uur wordt het daar stil. Ieder gaat vroeg het bed in om maar geen last van deze kou te hebben. Van mijn 2 Nepalese collega's, die met hun familie op “het land” wonen, hoor ik dat zij ’s avonds in huis een vuur maken. Dit is natuurlijk lekker warm, maar geeft heel veel stank en irritatie voor de ogen. Ook zij gaan heel graag om 7 uur slapen.
Heel veel scholen zijn nu dicht i.v.m. de kou. De kinderen van ons schooltje hebben onlangs sokken gekregen, een muts en een dikke trui. Maar misschien komt er ook voor hen nog een “winterstop”. Dat kan zo van het ene op het andere moment beslist worden. Nou ja, ouders zitten daar niet zo mee, want om op vrije dagen een vakantie te plannen is hier toch niet aan de orde! Ik zou het wel jammer vinden, want het zijn mijn laatste weekjes. En nu het eind in zicht komt, wil ik nog graag zoveel doen….
Op “Hamro Gaun” zijn alle bananenbomen (planten) bevroren. Ook andere planten die normaal de winter wel doorkomen, zie je nu bruin/zwart worden. Heel jammer natuurlijk. Ik denk erover om een deel van mijn sponsorgeld daarvoor te besteden; een ander deel gaat naar het gehandicapten-project waar Nel werkt. Zij willen daar heel graag een extra waterpomp, zodat zij in de droge tijden over voldoende water kunnen beschikken.
Nou lieve Luitjes, ik hoop dat jullie geen last van de kou hebben en anders… gewoon de kachel even aan! Wat een luxe he? Maar, jullie hebben die lekkere zon niet!
Tot een volgende keer en hartelijke groetjes,
Joke
Hier is het ondertussen flink winter geworden. Het vriest op dit moment ‘s nachts harder dan het in 15 jaar heeft gedaan, zo’n 4,5 graden. Alle akkertjes zien er in de ochtend, tot de zon zijn werk doet, prachtig wit uit. In ons huis is het in de keuken ‘s morgens niet warmer dan 5 graden. Je begrijpt dat we daar dan ook niet graag vertoeven. We komen daar maar heel even om een bakkie thee te zetten en gaan dan vervolgens snel naar de slaapkamer om daar wat te ontbijten. Heerlijk om dan door het zonnetje opgewarmd te worden. Tja, we hebben het geluk dat we de slaapkamer aan de goede kant hebben.
Overdag is het nog steeds heerlijk, zo’n 16 tot 18 graden. Elke dag een strakblauwe lucht. Voor de Nepalezen is het erg koud. Praktisch iedereen is verkouden of voelt zich niet fit .Nu zijn zij natuurlijk ook temperaturen gewend van 30 tot 40 graden en dan is het verschil met nu toch wel groot.
In de avond is het hier in huis echt vreselijk koud en ongelooflijk donker. De elektriciteit beperkt zich hier tot een paar uurtjes per dag, maar ook dat went aardig. Door het koken en door het branden van verschillende kaarsen, houden we het toch uit tot half 8, 8 uur. Ieder kruipt vroeg onder de wol . Gelukkig heb ik een kruik meegebracht die ervoor zorgt dat ik in elk geval niet met ijskoude voeten het bed in hoef. De met kapok gevulde deken is heel zwaar en geeft genoeg warmte voor de nacht. Dan heb ik natuurlijk wel wollen sokken, thermo-legging en thermo-shirt aan en een muts op. De slaapkamer heeft nl ramen die niet goed sluiten ( je kan zo je vinger langs het kozijn naar buiten steken en ook de deur ( naar buiten ) heeft aan de onderkant een opening van zeker 2 cm. Met onze mijnwerkerslampjes kunnen we dan nog, onder de wol, even van een boek genieten.
In het dorp zijn de vuurtjes groter dan ooit. Hele families zitten dicht bij elkaar om even goed door te warmen voordat ze gaan slapen. Rond 7 uur wordt het daar stil. Ieder gaat vroeg het bed in om maar geen last van deze kou te hebben. Van mijn 2 Nepalese collega's, die met hun familie op “het land” wonen, hoor ik dat zij ’s avonds in huis een vuur maken. Dit is natuurlijk lekker warm, maar geeft heel veel stank en irritatie voor de ogen. Ook zij gaan heel graag om 7 uur slapen.
Heel veel scholen zijn nu dicht i.v.m. de kou. De kinderen van ons schooltje hebben onlangs sokken gekregen, een muts en een dikke trui. Maar misschien komt er ook voor hen nog een “winterstop”. Dat kan zo van het ene op het andere moment beslist worden. Nou ja, ouders zitten daar niet zo mee, want om op vrije dagen een vakantie te plannen is hier toch niet aan de orde! Ik zou het wel jammer vinden, want het zijn mijn laatste weekjes. En nu het eind in zicht komt, wil ik nog graag zoveel doen….
Op “Hamro Gaun” zijn alle bananenbomen (planten) bevroren. Ook andere planten die normaal de winter wel doorkomen, zie je nu bruin/zwart worden. Heel jammer natuurlijk. Ik denk erover om een deel van mijn sponsorgeld daarvoor te besteden; een ander deel gaat naar het gehandicapten-project waar Nel werkt. Zij willen daar heel graag een extra waterpomp, zodat zij in de droge tijden over voldoende water kunnen beschikken.
Nou lieve Luitjes, ik hoop dat jullie geen last van de kou hebben en anders… gewoon de kachel even aan! Wat een luxe he? Maar, jullie hebben die lekkere zon niet!
Tot een volgende keer en hartelijke groetjes,
Joke
-
15 Januari 2013 - 11:42
Lize:
Hallo Joke,
Wat geniet ik toch van jouw uitgebreide verslagen. Ik kan mij goed verplaatsen in de kou die jij nu moet meemaken. Hier in Nederland is het ook weer winter geworden. Inderdaad wat een luxe voor ons, wij zetten de verwarming gewoon wat hoger en het is weer aangenaam. Wat dat betreft moet jij wel heel wat doorstaan in die kou. Je past je al goed aan en wat heb jij de reis goed voorbereid met je kruik, je thermo-ondergoed en kaarsen. Joke, je weet straks niet wat je overkomt als je weer in Nederland bent. Ik wens je nog veel plezier de laatste weken en een goede reis terug.
Liefs,
Lize -
15 Januari 2013 - 12:50
Nelleke Beenker:
Hoi Joke,
Ik voel mij steeds terug in nepal als ik je verhalen lees. Heerlijk.
Geniet de laatste weken dat je daar bent.
Groet, Nelleke -
15 Januari 2013 - 19:29
Dick:
Geen last van de kou hier? Lees dit maar eens:
Drukste spits aller tijden: Ruim 1000 kilometer file
Nederland beleeft dinsdagochtend de drukste spits ooit. Rond half negen stond er meer dan 1000 kilometer file als gevolg van de sneeuw, meldt de ANWB. Het oude record dateert van 8 februari 1999, toen er 975 km file stond in de ochtendspits. Volgens de ANWB is de kans aanwezig dat de ochtendspits naadloos overgaat in de avondspits.
De ANWB adviseert het verkeer in een groot deel van het land niet de weg op te gaan. 'Door de hevige sneeuwval is er op de grote wegen geen doorkomen aan', aldus een woordvoerder van de ANWB.
Met name de Randstad is getroffen. Op de grote wegen is door hevige sneeuwval geen doorkomen aan, meldt de ANWB. Honderden strooiwagens en sneeuwschuivers zijn druk bezig de wegen begaanbaar te maken. Desondanks adviseren de ANWB en Rijkswaterstaat automobilisten om niet meer de weg op te gaan.
De eerste marathon op natuurijs van dit jaar wordt dinsdag verreden in Noordlaren. Het ijs is er dik genoeg, zo bleek maandag na inspectie door de plaatselijke ijsvereniging De Hondsrug en de KNSB. Van de schaatsbond moet het ijs minimaal 3 centimeter dik zijn. Vlak bij de openbare basisschool De Rieshoek is de afgelopen dagen een skeelerbaan ondergespoten met water, waarna de vrieskou ervoor zorgde dat Noordlaren voor het derde jaar op rij de primeur heeft. En zo is het Groningse dorp even 'wereldnieuws'.
En als klap op de vuurpijl heeft het Wetterskip Fryslân vandaag circa 500 poldergemalen uitgezet om de ijsaangroei te bevorderen...
Groeten,
Dick -
15 Januari 2013 - 22:06
Jannie Van Loenen:
Hallo Joke,
Als ik in mijn heerlijke warme bedje lig vanavond zal ik nog even aan je denken. Om die kou benijd ik je beslist niet. Heel bijzonder vind ik steeds weer dat je een land van binnenuit leert. Je ervaart aan den lijve de kou en de problemen waar ze tegen aan lopen. Zoiets heb je ondanks al je verre reizen op deze maniert nooit meegemaakt denk ik.
Vanmorgen was de wereld hier ook een klein beetje wit en vannacht gaat het flink vriezen. Ik heb de radiator in de serre een klein beetje open gezet.
Verder gaat hier alles uitstekend.Van Piet hoorde ik dat Afra al weer naar de Rabobank is gelopen dat gaat dus de goede kant uit.
Geniet van de laatste paar weken. Ik hoop dat de kou iets minder wordt. Heel jammer dat er zoveel is bevroren.
Groeten,
Jannie
Jannie
-
16 Januari 2013 - 11:02
Maria Schoenmakers:
Lieve Joke,
Wat leuk om je herkenbare verhaal vanuit mijn luxe positie te lezen.
Ik heb je gezocht omdat ik nog een vraag heb. Ik ben mijn kabeltje van mijn camera kwijt en denk dat het in de groene tas is blijven zitten, zoniet dan heb ik het elders laten liggen. Geen ramp! Maar mocht je het vinden zou je het dan aan Annemie willen geven?
Ik zal je mijn laatste verhaal meesturen, dan ben je een beetje op de hoogte hoe het allemaal verlopen is. Voor nu heel veel lieve groeten voor jou en natuurlijk de andere bekenden en tot ziens.
knuffel,
Maria
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lieve allemaal, 14 januari 2013
Graag wil ik met jullie nog mijn laatste ervaringen delen.
Zoals je aan de datum kunt zien ben ik weer thuis, ben gisteren goed thuis gekomen.
Al dat heerlijks wat hier zo vanzelfsprekend is; warm water, warm huis, heerlijk zacht en warm bed kortom een comfort wat ik alleen maar nog meer kan waarderen. Een hele warme thuiskomst door Wout, Esther en Jeanne geregeld, wat een rijkdom.
Het afscheid op de school waar Hans heeft gewerkt wat overweldigend. Hij is met zoveel toeters en bellen geëerd en toegesproken, waar ik ook helemaal door verrast werd. (laat staan wat het met hem deed) Ook ik werd er in het geheel meegenomen in de ceremonie, met een tika, sjaal en bloemenkrans. Buitengewoon, zoveel dankbaarheid van de leraren en de kinderen.
Daarna de laatste avond bij de familie van Bharat. De volgende dag van hen afscheid genomen. Ook dat was emotioneel, zelfs voor mij. Dat had deels te maken dat ik nu de ouders van Kiran heb leren kennen en zijn zusje Durga. Zij wonen naast elkaar. Het zijn zo'n lieve mensen. Voor Kiran had ik mijn hart al open gezet, maar zijn familie paste daar nog heel goed bij. Ik kreeg van zijn moeder zelfs een kus bij het afscheid, (heel ongebruikelijk voor nepalesen)terwijl ik haar toch maar 1,5 dag kende en we geen woorden met elkaar konden uitwisselen. Ik had op gevoelsniveau meteen een klik met haar. De vader Kiran kreeg van Hans enkele kleren en het afscheid raakte hem ook. Hij kan niet werken vanwege een handicap aan heup en benen, vandaar dat Durga bij Amma woont (moeder Bharat. Kiran studeert in Kathmandu woont in het kantoor Bharat. Zo blijven de kosten voor dit gezin beperkt. Kiran werkt (o.a. drager bij trekkingen)om zijn studie en in zijn eigen onderhoud zoveel mogelijk zelf te kunnen voorzien. Extra verdient geld wat overblijft geeft hij aan zijn ouders.
Ik beschrijf deze situaties iets uitgebreider, omdat ik Kiran financieel ga ondersteunen o.a. in zijn studiekosten, mogelijk ook later zijn zus Durga. Hij werkt er zo hard voor en is ontzettend gemotiveerd om zijn studie zo goed mogelijk af te ronden, zodat zijn mogelijkheden op een baan en inkomen zekerder worden. Daarmee kan hij straks zijn ouders onderhouden.
Dit is een heel concreet doel, om een deel van het geld wat gedoneerd is daarvoor te gebruiken. Details en resultaten onderhoud ik met Kiran en Bharat. Afspraken moeten nog gemaakt worden.
We lopen dezelfde route terug naar de bus en worden onderweg herkend door schoolkinderen, leraren en mensen die ons 2 dagen terug voorbij zagen komen. Het is steeds opnieuw een klein feestje als er contact is.
We reizen verder met de bus naar Bhaktapur. Reis duurt ongeveer weer een hele dag en het is zowat donker als we aankomen. De busreis doet me geen goed.
Voor het onderhoud van de monumenten moet je een soort entree betalen ongeveer € 15,- p.p. We blijven hier 2 nachten.
Bhaktapur is gevuld met monumenten, de meeste terra-cotta met houtsnijwerk kolommen, paleizen en tempels met houtsnijwerk, verguld daken, open binnenplaatsen. De stad is bezaaid met pagodes en religieuze heiligdommen. Die gelegen zijn langs de oude handelsroute tussen India en Tibet, is Bhaktapur omgeven door bergen en biedt een prachtig uitzicht op de Himalaya.
Het is zeker de moeite waard, maar voor mij is het toch ook weer de reis er naar toe en de tegenstellingen met de ervaringen van de 2 vorige dagen. Het is voor mij (te) snel schakelen waardoor ik nu misschien minder van deze stad geniet.
Bovendien voel ik me aldoor koud en begin te snotteren en te hoesten.
De volgende dag hebben we het plan om terug naar mijn project in Hamro Gaun te gaan. Deels om afscheid te nemen en deels om mijn achtergebleven spullen op te halen. Lopen vanaf Bhaktapur naar Sankhu was een optie geweest, maar 3 uur met toch redelijk wat bagage en mijn niet-goed-voelen, besluiten we om een taxi te nemen. Hans is ondertussen erg goed geworden in onderhandelen en voor een klein bedrag reizen we Sankhu.
Daar aangekomen worden we verwelkomd door de kinderen en vaste medewerkers. We lopen het hele project Eco Village door. Ook de Nederlandse vrijwilligers terugzien is hartverwarmend.
's Middags lopen we naar het Tibetaanse klooster en de tempel hier een half uurtje lopen in de bergen. In het klooster horen we gezang, recitaties en muziek. Er blijkt een bepaald ritueel bezig te zijn waardoor we niet in het klooster kunnen ter onze teleurstelling. Het is een soort kleine Puja betekend 'het betonen van respect'. Wij willen dat uiteraard niet verstoren. Later horen we van Annemie en Noortje de bijzonderheden, zij werken daar nl.
's Avonds worden we door hen uitgenodigd om te komen eten. Heel erg gezellig met de nodige ervaringsverhalen.
We hebben in Sankhu een unieke overnachtingsplek; een klein rond huisje, wat speciaal door een Nederlandse vrijwilliger en Nepalees is gebouwd voor gasten. Het ligt er uniek, aan de rand van het dorp en op een eigen stukje grond. Mogelijkheid voor kampvuurtje en zelf koken en warme douche. We hebben het er al meteen naar ons zin en balen nu dat de vakantie al bijna voorbij is. Het zij zo!
Bij het opstaan voel ik me niet goed, maar we moeten gaan. We vertrekken naar Kathmandu om daar nog wat sightseeing te doen en souvenirtjes te kopen. Aangekomen in het hotel heb ik aan een ding behoefte en dat is liggen. Ik kruip diep onder de dekens en probeer te slapen. Moet steeds hoesten, koude rillingen. Voel me (weer) ziek en heb koorts.
's Avonds zijn we uitgenodigd bij Bharat zijn gezin om te eten en de laatste dingen af te spreken. Ik wil dat niet missen. Dus met paracetamol en enige wilskracht gaat het.
Wel bijzonder om even kennis te maken met zijn familie, (vrouw en kinderen 3 en 8 jaar) zij leven relatief luxe in verhouding wat we in Prasouni hebben gezien. Maar het zal jullie misschien verbazen als je eenmaal binnen komt en in de slaapkamer van de ouders ontvangen wordt. Wederom koude omgeving en geen elektriciteit. Acculampen bieden hier in Nepal een unieke uitkomst. Maar alles went.
We hebben aan Bharat een geweldige begeleider gehad (m.n. Hans) Hij heeft veel geregeld en het is zo'n aardige oprechte man, dat ik met hem de sponsoring van Kiran heb besproken en daar afspraken over heb gemaakt. Volledig vertrouwt.
Na deze toch ook weer bijzondere ontmoetingen zijn we naar huis gegaan. Ik was blij dat ik in bed lag. Voel me erg naar. Wil het liefst nu naar huis.
De volgende dag voelde ik me iets beter met PCM. We willen nog naar de grote Stupa in Boudanath.
Boeddhisten beschouwen deze tempel uit de 5e eeuw als een bijzonder krachtig heiligdom, waar vele wensen in vervulling gaan. De Stoepa ligt op ca. 6 km buiten Kathmandu. Volgens zeggen herbergt de enorme witgekalkte koepel relikwieën van Kasyapa een vooraanstaand volgeling van Boeddha. Tibetanen geloven dat deze relikwieën zich vermenigvuldigen en zich af en toe openbaren in de vorm van kleine witte propjes die door de wand van de stoepa dringen; deze worden bewaard als een schat. De omvang van de stoepa is imposant (diameter is meer dan 100 meter), maar je kan nog meer onder de indruk raken van de opgeschilderde ogen van Boeddha die u bij de ingang aanstaren. Iedereen loopt conform het oude ritueel linksom rond de stoepa. D.w.z. met je rechterschouder langs en evt.. met je rechterhand draaiende aan de gebedsmolens van de stoepa. Winkels rond de stoepa verkopen rituele voorwerpen, souvenirs en Tibetaans “antiek”. (o.a. Boeddha beelden, klankschalen, singing bells enz.). Aan de westelijke kant bevindt zich een trap die naar het platform van de stoepa leidt.
Van hieruit voeren de trappen naar de 3 etages tellende basis van de stoepa; elke verdieping geeft u een ander uitzicht op het omringende landschap, met veel kloosters. De stoepa is een belichaming van boeddhistische principes en symboliseert de ultieme verlossing. De grote koepel wordt regelmatig gewit en daarna met emmers saffraankleurige verfstof overgoten, zodat hij op een lotusbloem lijkt.
We zijn inderdaad de rondgang in meditatie gegaan, wat op zich al heel bijzonder is. Ondanks mijn vervelende gevoel deed me dit goed.
Een aantal souvenirtjes hebben we daar gekocht en we moesten een beetje haasten om op tijd terug te zijn. Inpakken en vertrek naar airport. Bharat had het weer perfect geregeld. We kregen bij het afscheid ieder een warme knuffel en sjaaltjes met gelukssymbolen; een gebruik uit Nepal.
De terugreis is verder goed verlopen. Maar wat ook weer fijn is om thuis te zijn, met één verschil. Een veelvoud aan rijke ervaringen die me niet zomaar loslaten. Wat een heerlijk gevoel dat ik nog een weekje vrij ben.
Voor nu lieve groeten en heel graag tot ziens.
Maria
-
16 Januari 2013 - 12:03
Linda:
Haha Joke, jij blijft ook onder alle omstandigheden 'goed gemutst' ; - )
Heel slim om de schaatsmuts daar als slaapmuts te gebruiken. Als je weer terug bent in Nederland, kan je hem misschien weer op in de oorspronkelijke staat.
Ik geniet iedere keer weer van jouw verhalen, vooral door de uitgebreide beschrijving van de omstandigheden. Die prikkelen de verbeelding. Bij het lezen over die grote kieren, dacht ik meteen: "In Nepal hoeven ze dus niet te roepen: houd ramen en deuren gesloten." ; - )
Wat zal je het weer warm hebben, eenmaal terug in Hoorn. Hier ook wel winters, maar zoals een paar blogreageerders ook al schreven, met de kachel op tien is het mooi om te zien.
En die zon, jaha... die hebben wij ook. Vandaag in ieder geval wel.
Snuif ze vooral nog uitgebreid op, die impressies van de laatste twee weken. Maar dat is jou wel toevertrouwd. Heb net ook een mailtje naar je gestuurd, daarin nog wat meer.
Wintersegroetmetzomerzongloed,
Linda -
17 Januari 2013 - 16:26
Margriet Boon:
Hey lieve Joke,
Tja ik was in de veronderstelling dat het daar vaker koud is.
Misschien topografie en alles wat er bij hoort ophalen.
Je geniet van alles, dat lezen we tussen alle regels door. Wat een fantastische stap is dit geweest en wat een ervaring. Je bent gestopt met werken en gelijk een nieuwe rode draad in je leven aangebracht.
Het past bij je. misschien ga ik ooit met je mee lijkt me geweldig.
Geniet van de laatste weken, prop hem lekker vol je kunt het nooit meer overdoen!
liefs van Margriet -
19 Januari 2013 - 17:40
Norma Hermans, Moeder Van Anna En Mees.:
Hoi Joke,
Morgen ga ik vast op de ijzers, maar ik zal jouw en je zus deze keer niet zien.
Ga je nog met Mees afspreken?
Denk je dat er nog een projekt voor hem is?
Medisch?
Voor een maand?
mees_dorleijn@hotmail.com
Fijne weken en tot in Hoorn, groet Norma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
